AtlasGrzybow.online
Maślak sitarz
JADALNY


Maślak sitarz - co to za grzyb?

Maślak sitarz to nieduży, jadalny grzyb z rodziny maślakowatych występujący powszechnie na półkuli północnej na suchych, piaszczystych glebach głównie pod sosnami. Smakowo gorszy niż inne gatunki maślaków. Nadaje się do suszenia i marynowania z innymi, smaczniejszymi grzybami.




Maślak sitarz - Opis wyglądu grzyba

Kapelusz:
Średnica 4-12 cm, kolor płowy, cielisty, żółtobrązowy lub czerwonoochrowy, gładki, nagi, suchy, po deszczach bardzo śluzowaty. U młodych okazów jest półkulisty, potem płaski, u starszych staje się powyginany, a nawet płytkowklęsły.

Rurki:
Przyrośnięte do trzonu, a nawet zbiegające po nim. Na młodych owocnikach szarożółtawe, później żółte, w końcu brązowe. Od miąższu kapelusza oddzielają się trudno. Pory rurek bardzo duże i przypominają swoim wyglądem oczka sita. Stąd też pochodzi nazwa gatunkowa.

Trzon:
Wysokość 2-10 cm, średnica od 0,5 do 2,0 cm. Jest cylindryczny, równogruby, pełny, włóknisty, bez pierścienia. U góry żółtawy lub żółtobrązowy, u podstawy może być czerwonobrązowy - zazwyczaj w takiej samej barwie jak kapelusz.

Miąższ:
Lepki i elastyczny, nie łamliwy, nieco błękitniejący. W kapeluszu elastyczny, bladożółty, w trzonie włóknisty, czerwonobrązowawy.




Maślak sitarz - Występowanie

Na półkuli północnej jest szeroko rozprzestrzeniony, na półkuli południowej występuje tylko w Nowej Zelandii. W Polsce jest gatunkiem pospolitym, najczęściej występującym wśród wszystkich maślaków. Występuje na suchych, piaszczystych glebach towarzyszącym sośnie zwyczajnej (dwuigielnej), z którą współżyje w mikoryzie. Często rośnie wśród wrzosów lub krzaków jagód. Owocniki pojawiają się od czerwca do października, zwykle masowo w grupach i kępkach złożonych z pozrastanych owocników.




Maślak sitarz - Rozmnażanie

Maślak sitarz wytwarza gładkie, elipsoidalne zarodniki o wymiarach 7-13 x 3-5 μm. Wysyp żółtooliwkowy.




Maślak sitarz - Ciekawostki

Po raz pierwszy takson ten opisał w roku 1753 Karol Linneusz, uznając go za borowika szlachetnego ( łac. Boletus bovinus). Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w roku 1806 Henri François Anne de Roussel, przenosząc go do rodzaju Suillus.
Nazwę polską podała Alina Skirgiełło w 1960 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym ma też inne nazwy: grzyb wolak, sitacz, sitek, sitka, sitnik, sitosz, grzyb sitarz, rzeszotnik.




Udostępnij stronę znajomym: