Mądziak psi

Niejadalny lub wymaga specjalnej obróbki

Mądziak psi - co to za grzyb?

Mądziak psi to średniej wielkości, smukły grzyb z rodziny sromotnikowatych występujący na całej kuli ziemskiej poza Afryką i Antarktydą. Rośnie najczęściej w wilgotnych, cienistych lasach liściastych, na żyznych glebach. Mądziak psi jest niejadalny.

Mądziak psi - Opis wyglądu grzyba

Kapelusz:
Owocniki młode (tzw. jajo): jajowate do ok. 4 cm wysokości i 2,5 cm szerokości, białawe.

Dojrzały owocnik osiąga wysokość 16 cm i grubość ok. 1 cm. Kapelusz w kształcie stożka, pokryty lepką masą zarodników w kolorze ciemnooliwkowym. Po rozsianiu zarodników górna część kapelusza i górna część trzonu są morelowe lub żółtopomarańczowe.

Zapach młodych owocników przyjemny, przypomina zapach tytoniu lub owoców, starsze osobniki mają woń zbliżoną do zapachu sromotnika smrodliwego, zwanego także bezwstydnym - nieprzyjemną, przypominającą padlinę - ale znacznie słabszą.

Mądziak psi - Podobne gatunki grzybów

Mądziak psi może przypominać z wyglądu swojego krewniaka - mądziaka malinowego (łac. Mutinus ravenelii).

Mądziak psi - Występowanie

Mądziak psi jest szeroko rozprzestrzeniony. Znajdowany jest na wszystkich kontynentach, z wyjątkiem Afryki i Antarktydy. W Polsce jest rzadki. Na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ma status V – narażony na wymarcie. W Polsce był gatunkiem ściśle chronionym, ale 9 października 2014 r. został wykreślony z listy gatunków grzybów chronionych.
Rośnie najczęściej w wilgotnych, cienistych lasach liściastych, na żyznych glebach. Zazwyczaj występuje w grupach.

Mądziak psi - Rozmnażanie

Owocniki mądziaka psiego pojawiają się latem oraz jesienią i wytwarzają elipsoidalne, gładkie zarodniki w kolorze ciemnooliwkowym o wymiarach 4-5 μm długości, 1,5-2 μm szerokości.

Mądziak psi - Ciekawostki

Po raz pierwszy gatunek ten opisał w 1778 r. W. Hudson nadając mu nazwę Phallus caninus. Nazwa rodzajowa wywodziła się od greckiej nazwy prącia (φαλλός, w zlatynizowanej formie Phallus). Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1849 r. Elias Fries, przenosząc go do rodzaju Mutinus.
Nazwę polską podał Stanisław Chełchowski w 1898 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako sromotnik psi, smardzik psi, smardz psi.

Udostępnij stronę znajomym: